"Deez' en die is daar geboren."
Door: Elske
Blijf op de hoogte en volg Elske
09 April 2014 | Israel, Jeruzalem
Shalom chaverim,
Gistermiddag om half zes, lokale tijd landden we op Ben Goerion AirPort. Het was prachtig helder weer en zat bij het raampje, dus ik heb TelAviv met al z'n buitenwijken prachtig zien liggen. Maar het avontuur begon al op Schiphol. (Jullie weten dat een beker koffie bij Starbucks al een avontuur is voor mij.) Mensen die naar Israel reizen, worden grondig ondervraagd. Ze hadden me van tevoren wel verteld dat ik geduldig en vriendelijk moest blijven, dat leek me ook vanzelfsprekend. Israel wordt van alle kanten bedreigd, ze kunnen het zich eenvoudig niet veroorloven om niet streng te zijn. Wat ze me achteraf pas vertelden, is dat je nooit meer moet zeggen dan ze je vragen. Daar ging het mis.Op de een of andere manier wilde ik zo graag behulpzaam zijn, dat ik maar wat raak kletste, alsof het een terloops gesprekje in een café was. Zal ook wel wat met zenuwen te maken hebben gehad. De, overigens vriendelijke, jongeman die me moest ondervragen, vroeg waarom ik naar Israel ging. Ik antwoordde: "To see the land and for study." Dat laatste had ik er niet bij moeten zeggen. Hij wilde graag weten wat voor studie. Bijbels Hebreeuws. Hij wilde weten waarom ik dat studeerde, voor kennis of om religieuze redenen. Elke enigszins ervaren reiziger zou weten wat je op zo'n vraag moest antwoorden. Maar ik zei: "Hoofdzakelijk om religieuze redenen." Toen vroeg hij of ik studeerde vanuit christelijk perspectief, of judaica. Ik antwoordde dat ik christen ben, maar dat ik me de laatste tijd veel met judaica bezighoudt. Hij bleef me vervolgens behoorlijk doorzagen over dit onderwerp. Van wie ik Hebreeuws had geleerd, waar ik die mensen van ken, hoe lang ik ze ken, wie de reis betaalt (ik had gezegd dat ik huisvrouw ben) en nog veel meer. Toen vroeg hij of ik degene die de reis leidde en die de cursus gaf wilde aanwijzen. Yair stond nog niet eens in het incheckgedeelte, hij wachtte op nakomers. Toen ik hem had aangewezen, nam mijn ondervrager mijn paspoort, liep er helemaal mee de hal in om aan Yair te vragen of hij me kent. Ik kreeg het Spaans benauwd, ik was bang dat ik de hele groep in problemen had gebracht. Yair vertelde vervolgens ook iets teveel. Toen de jongeman bij me terugkwam, begon hij Ivriet tegen me te praten en ik verstond hem niet. "He says you're a teacher." Pfff. Uiteindelijk mocht ik doorlopen en het heeft verder geen problemen opgeleverd. Ik heb wel het idee dat ze m'n koffer doorzocht hebben.
Een tijdje geleden las ik in 'Grillroom Jeruzalem' van P. F. Thomese over het Jeruzalemsyndroom. Dit is een onderzocht en beschreven ziektebeeld. Het schijnt regelmatig te gebeuren dat mensen die Jeruzalem voor het eerst bezoeken in een soort psychose terechtkomen, doordat ze verwachten dat het bezoeken van Jeruzalem een bijzondere religieuze ervaring is, die in de praktijk dan ontzettend tegenvalt. Veel mensen uit de groep zeggen dat hun eerste bezoek aan Israel voelde als thuiskomen. Ik was heel benieuwd hoe ik dat zou ervaren. Aan de ene kant geloof ik dat God deze stad heeft uitgekozen om er te wonen en ik zing graag Psalm 122 en 87 en allerlei versies. Aan de andere kant ben ik geen liefhebber van reizen en voel ik me al snel ontheemd. Ik weet het nog steeds niet zo goed. Ik voel me niet ontheemd hier, en dat is voor mij eigenlijk al heel wat. Vanmorgen hadden we een korte studie over Psalm 87, waar staat dat alle volken hier geboren zijn. Dat is een mooie verklaring van het feit dat sommige mensen een gevoel van thuiskomen hebben als ze naar Israel gaan. De traditie leert dat God voor de schepping van de eerste mens grond gebruikte van de berg Moria. Ik vind het mooi om hier te zijn, maar ik kan niet zeggen dat het een diepe religieuze ervaring voor me is.
Vandaag waren bij de klaagmuur en in de Arabische wijk en we hebben door de tunnels onder de oude stad gelopen. Ik vond het heerlijk, het was rustig en ik kon gemakkelijk bij de muur komen, daar heb ik ook even gebeden. Onder de oude stad lopen was ook prachtig. We hadden een fantastische gids. Ze vertelde dar er door archeologen pas een klein gouden balletje was gevonden, dat rinkelt en ze was heel verbaasd toen wij allemaal 'rimon' (=granaatappel) riepen. De hogepriester had aan de zoom van zijn kleed kleine belletjes in de vorm van granaatappels, zodat het volk hem kon horen lopen als hij in het heilige der heiligen bezig was. Ze vond het geweldig dat wij dat wisten en ik heb het idee dat ze vervolgens wat extra moeite voor ons deed. Ze bedankte ons dat we haar zo'n fijn begin van haar werkdag hadden gegeven.
Ik heb me geen moment onveilig gevoeld hier. Ik heb nog maar 1 gewapende soldaat gezien.
Ik ben wel overweldigd door alle indrukken en ik ben heel blij met mijn eigen kamer waar ik gewoon even lekker kan lezen, muziek luisteren en alles laten bezinken. Er is nu ook nog een klein groepje de stad in en het leek me eigenlijk wel leuk om mee gaan (je bent er nu), maar ik weet dat ik, als ik dat doe, morgen zo moe ben dat ik niet meer van de dingen geniet waarvoor ik eigenlijk gekomen ben.
Met mijn telefoon heb ik niet veel gefotografeerd, de foto's die ik plaats zijn van de wandeling naar de Jaffapoort.
Laila tov en lehitraoth!
Elske
Gistermiddag om half zes, lokale tijd landden we op Ben Goerion AirPort. Het was prachtig helder weer en zat bij het raampje, dus ik heb TelAviv met al z'n buitenwijken prachtig zien liggen. Maar het avontuur begon al op Schiphol. (Jullie weten dat een beker koffie bij Starbucks al een avontuur is voor mij.) Mensen die naar Israel reizen, worden grondig ondervraagd. Ze hadden me van tevoren wel verteld dat ik geduldig en vriendelijk moest blijven, dat leek me ook vanzelfsprekend. Israel wordt van alle kanten bedreigd, ze kunnen het zich eenvoudig niet veroorloven om niet streng te zijn. Wat ze me achteraf pas vertelden, is dat je nooit meer moet zeggen dan ze je vragen. Daar ging het mis.Op de een of andere manier wilde ik zo graag behulpzaam zijn, dat ik maar wat raak kletste, alsof het een terloops gesprekje in een café was. Zal ook wel wat met zenuwen te maken hebben gehad. De, overigens vriendelijke, jongeman die me moest ondervragen, vroeg waarom ik naar Israel ging. Ik antwoordde: "To see the land and for study." Dat laatste had ik er niet bij moeten zeggen. Hij wilde graag weten wat voor studie. Bijbels Hebreeuws. Hij wilde weten waarom ik dat studeerde, voor kennis of om religieuze redenen. Elke enigszins ervaren reiziger zou weten wat je op zo'n vraag moest antwoorden. Maar ik zei: "Hoofdzakelijk om religieuze redenen." Toen vroeg hij of ik studeerde vanuit christelijk perspectief, of judaica. Ik antwoordde dat ik christen ben, maar dat ik me de laatste tijd veel met judaica bezighoudt. Hij bleef me vervolgens behoorlijk doorzagen over dit onderwerp. Van wie ik Hebreeuws had geleerd, waar ik die mensen van ken, hoe lang ik ze ken, wie de reis betaalt (ik had gezegd dat ik huisvrouw ben) en nog veel meer. Toen vroeg hij of ik degene die de reis leidde en die de cursus gaf wilde aanwijzen. Yair stond nog niet eens in het incheckgedeelte, hij wachtte op nakomers. Toen ik hem had aangewezen, nam mijn ondervrager mijn paspoort, liep er helemaal mee de hal in om aan Yair te vragen of hij me kent. Ik kreeg het Spaans benauwd, ik was bang dat ik de hele groep in problemen had gebracht. Yair vertelde vervolgens ook iets teveel. Toen de jongeman bij me terugkwam, begon hij Ivriet tegen me te praten en ik verstond hem niet. "He says you're a teacher." Pfff. Uiteindelijk mocht ik doorlopen en het heeft verder geen problemen opgeleverd. Ik heb wel het idee dat ze m'n koffer doorzocht hebben.
Een tijdje geleden las ik in 'Grillroom Jeruzalem' van P. F. Thomese over het Jeruzalemsyndroom. Dit is een onderzocht en beschreven ziektebeeld. Het schijnt regelmatig te gebeuren dat mensen die Jeruzalem voor het eerst bezoeken in een soort psychose terechtkomen, doordat ze verwachten dat het bezoeken van Jeruzalem een bijzondere religieuze ervaring is, die in de praktijk dan ontzettend tegenvalt. Veel mensen uit de groep zeggen dat hun eerste bezoek aan Israel voelde als thuiskomen. Ik was heel benieuwd hoe ik dat zou ervaren. Aan de ene kant geloof ik dat God deze stad heeft uitgekozen om er te wonen en ik zing graag Psalm 122 en 87 en allerlei versies. Aan de andere kant ben ik geen liefhebber van reizen en voel ik me al snel ontheemd. Ik weet het nog steeds niet zo goed. Ik voel me niet ontheemd hier, en dat is voor mij eigenlijk al heel wat. Vanmorgen hadden we een korte studie over Psalm 87, waar staat dat alle volken hier geboren zijn. Dat is een mooie verklaring van het feit dat sommige mensen een gevoel van thuiskomen hebben als ze naar Israel gaan. De traditie leert dat God voor de schepping van de eerste mens grond gebruikte van de berg Moria. Ik vind het mooi om hier te zijn, maar ik kan niet zeggen dat het een diepe religieuze ervaring voor me is.
Vandaag waren bij de klaagmuur en in de Arabische wijk en we hebben door de tunnels onder de oude stad gelopen. Ik vond het heerlijk, het was rustig en ik kon gemakkelijk bij de muur komen, daar heb ik ook even gebeden. Onder de oude stad lopen was ook prachtig. We hadden een fantastische gids. Ze vertelde dar er door archeologen pas een klein gouden balletje was gevonden, dat rinkelt en ze was heel verbaasd toen wij allemaal 'rimon' (=granaatappel) riepen. De hogepriester had aan de zoom van zijn kleed kleine belletjes in de vorm van granaatappels, zodat het volk hem kon horen lopen als hij in het heilige der heiligen bezig was. Ze vond het geweldig dat wij dat wisten en ik heb het idee dat ze vervolgens wat extra moeite voor ons deed. Ze bedankte ons dat we haar zo'n fijn begin van haar werkdag hadden gegeven.
Ik heb me geen moment onveilig gevoeld hier. Ik heb nog maar 1 gewapende soldaat gezien.
Ik ben wel overweldigd door alle indrukken en ik ben heel blij met mijn eigen kamer waar ik gewoon even lekker kan lezen, muziek luisteren en alles laten bezinken. Er is nu ook nog een klein groepje de stad in en het leek me eigenlijk wel leuk om mee gaan (je bent er nu), maar ik weet dat ik, als ik dat doe, morgen zo moe ben dat ik niet meer van de dingen geniet waarvoor ik eigenlijk gekomen ben.
Met mijn telefoon heb ik niet veel gefotografeerd, de foto's die ik plaats zijn van de wandeling naar de Jaffapoort.
Laila tov en lehitraoth!
Elske
-
09 April 2014 - 21:02
Annie:
Hey elske
leuk om te lezen hoe je het daar hebt! -
09 April 2014 - 21:14
Hilly Leusink:
Fijn dat je je niet ontheemd voelt.Wij zijn verblijd nu wij iets van je vernomen hebben.
Geniet van alles wat je nog te zien krijgt.
Liefs pa en ma -
09 April 2014 - 21:43
Susanne:
Haha, dat begin... Lekker spannend. Goed, heb je het engste dan ook maar gelijk gehad. Elske, wat weet je eigenlijk al veel he over het land, de Bijbel, de taal... Gaaf! Gelukkig ben je niet in een psychose gekomen. Lijkt me toch fijner om gewoon je leuke zelf te blijven. Geniet! -
09 April 2014 - 21:45
Loretta:
Leuk je verhaal te lezen...Veel plezier morgen! Berachot!
-
09 April 2014 - 21:46
Elske Van Hoffen:
Ach, ik ken een goeie psycholoog. -
09 April 2014 - 22:54
Mama Van HoffenWat:
Wat een spannend begin van de reis Elske, ik hoop dat je lekker kunt slapen en ben benieuwd naar je volgendedag verslag . Groetjes en liefs mama v Hoffen. -
09 April 2014 - 22:57
Anouk:
Hoi Elske,
Leuk om te lezen hoe het je vergaat.
Liefs -
09 April 2014 - 23:23
Berthe Dolfsma:
Elske wat een mooi verslag. En wat fijn dat je kunt genieten van wat je ziet en hoort.
De Jaffapoort bijzonder om daar van te lezen.
Ga lekker verder geniten doen wij het met jou verhalen.
Liefs Berthe
-
10 April 2014 - 07:08
Joke:
Goed begin! Fijn om wat van je te horen! Heel veel plezier! Liefs Joke -
10 April 2014 - 13:59
Gerdine Van Hoffen:
Mooi verslag, Elske! Een goede tijd gewenst en ik lees met plezier mee.
Groetjes, Gerdine -
10 April 2014 - 16:53
Hennie:
Hoi Elske,
Mooi verslag, geniet van al het goede daar.
Een hele fijne tijd gewenst.
Groetjes,
Hennie. -
10 April 2014 - 21:57
Linda:
He Elske,
Wat leuk om van je te horen! Pff wat een spannend begin bij het vliegveld joh! Gelukkig liep het goed af.
Heeeeel erg genieten verder!!
groetjes en liefs Linda -
12 April 2014 - 14:04
Marjolein Krikke:
Haha, hilarisch moment bij het inchecken! Kvind 't ook echt iets voor jou Elske!
Fijn dat je op je gemak bent, mooie foto's!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
